Κατερίνα Γώγου - "Καμμιά Φορά..." (2,42 λεπτά)

Από την ταινία "Παραγγελιά" 1981.
Η μουσική είναι του Κυριάκου Σφέτσα.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ: Ο Νόστος μιας ποιήτριας

Μια από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες Ελληνίδες ποιήτριες έχει πέσει σε μια παγίδα που θα την ονομάσω «τεχνική της αφάνειας». Αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει με την Κατερίνα Γώγου, ειδάλλως δεν εξηγείται το γεγονός των επανεκδόσεων των βιβλίων της και της παντελούς απουσίας της σε αναφορές, αφιερώματα και ανθολογίες.

Έγινε γνωστή πανελλήνια μέσα από τις συμμετοχές της στις ταινίες της Φίνος-Φιλμ. Πρωταγωνιστικούς ρόλους έχει παίξει στις ταινίες: «Το Βαρύ Πεπόνι» (1977), «Παραγγελιά» (1980) και «Όστρια» (1984).
Η Γώγου όμως κύρια γράφει. Η Γώγου είναι ποιήτρια. Γράφει για να εκφραστεί, γράφει για να διαμαρτυρηθεί, γράφει για να συμπαρασταθεί σε όλους όσους πιστεύει πως αδικούνται.
Ακόμη και σήμερα είναι ιδιαίτερα αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό και έχει ονομαστεί ως «Ο Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων», επειδή συχνάζε στα Εξάρχεια και πολιτικά δήλωνε την πίστη της στον αντιεξουσιαστικό χώρο με κάθε τρόπο διαμαρτυρίας. Συνελήφθηκε πολλές φορές, ανακρίθηκε και εξευτελίστηκε από τα όργανα της εξουσίας.
Σήμερα τα βιβλία της έχουν φθάσει να ξεπεράσουν ορισμένα ακόμα και τις είκοσι πέντε εκδόσεις, παρόλα αυτά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μνημονεύεται στις «έγκυρες ποιητικές ανθολογίες», οι οποίες και ακυρώνονται ακριβώς από τέτοιου είδους ατοπήματα.

Σημασία έχει πως ο αιχμηρός, πολιτικός, οργισμένος και συνάμα ερωτικός, σωματικός και τρυφερός λόγος της Γώγου περνά άμεσα στο αναγνωστικό κοινό.
Η ιστορία δικαιώνει πάντα και στην περίπτωση της Γώγου, αυτό ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται, θα δικαιώσει το πολύ μεγάλο και σημαντικό έργο που άφησε πίσω της.
Δρώντας πρωταρχικά ως ποιητής θα σας εκμυστηρευτώ ότι ζήλεψα πολύ διαβάζοντας το ποίημα «Η Μνήμη» από τη συλλογή της Κατερίνας Γώγου «Νόστος» (Εκδόσεις Καστανιώτη). Και η εκδήλωση ζήλειας από μέρους μου, έγκειται στο ότι θα ήθελα πολύ να είχα γράψει εγώ αυτό το ποίημα, που τόσο μου μιλά στο νου, στην ψυχή και στο σώμα μου. Αυτό είναι άλλωστε η διαρκής συνομιλία της δημιουργίας στο χώρο της ποίησης. Τιμώντας την μνήμη της και υπενθυμίζοντας στους νεώτερους πως η Γώγου ήταν μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνικής ποίησης σας παραθέτω το ποίημά της «Η Μνήμη». Το ποίημα συμβολίζει την κάθοδο στου «θανάτου το άλλο βασίλειο» που θα έλεγε και ο Τ. Σ. Έλιοτ, ενώ η αναφορά στην πύλη του Δάντη και τα ανασηκωμένα χέρια των νεκρών που ψιθυρίζουν στην ποιήτρια δημιουργούν ένα βαθύ μεταφυσικό ποίημα.

Από εδώ

Exploring Poetry (The Blog)
Ένα ιστολόγιο αφιερωμένο στους ποιητές και την ποίηση

Όλα τα βιβλία της - εκτός από ένα (Νέα Σύνορα) - κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Η Κατερίνα Γώγου, η οργισμένη ποιήτρια των Εξαρχείων, αυτοκτόνησε παίρνοντας χάπια το 1993, σε ηλικία 53 χρόνων.